Nhandu coloratovillosus

Nhandu coloratovillosus

Starsza nazwa

Starsza nazwa to Brazilopelma coloratovillosus

Nhandu coloratovillosus – Na wolności występuje w lasach tropikalnych Brazylii. Mimo, że można go spotkać poza kryjówką przez całą dobę, to największą aktywność wykazuje w nocy. Niektóre osobniki kopią norki. Samice dożywają czasem nawet do 15 lat. Długość życia samców nie przekracza 3-3,5 roku (od wyklucia). Dorosłe osobniki są beżowe lub brązowe z białymi paskami na odnóżach. Młode najczęściej szare, z już widocznymi paskami na odnóżach. Ptaszniki te osiągają najczęściej 6-7cm (wielkość bez uwzględnienia rozpiętości odnóży). Samiec jest mniejszy i smuklejszy od samicy. Na pierwszej parze odnóży posiada haczyki służące mu do podtrzymywania partnerki podczas kopulacji. Obecne także bulbusy

Występowanie:

Brazylijskie lasy tropikalne. Największą aktywność przejawia w nocy. Spotykany w norach i kryjówkach ziemnych. Czasem sam kopie norki.

Terrarium

Zalecane wymiary to 30/30/30cm. Najlepiej utrzymywać temperaturę w przedziale 25-27^oC (z nocnymi spadkami do 20-23^oC), a wilgotność względnie do 80%. Obecność higrometru w terrarium nie jest konieczna. Jedna połówka terrarium powinna być sucha i tam też umieszczamy kryjówkę pająka. Drugą połówkę zraszamy lub polewamy wodą. Oświetlenie sztuczne nie jest wymagane. Kolor żarówki też nie gra roli, gdyż prawdziwie czerwone światło (niewidzialne dla pająków) dają tylko specjalne żarówki stosowane w ciemniach. Żarówka może być jednakże stosowana w celu ogrzewania terrarium, jeżeli temperatura jest zbyt niska.

Na dno sypiemy około 5-8cm-ową warstwę podłoża, którym może być ziemia, torf, włókno kokosowe lub jego mieszanki z ziemią kwiatową, czy piaskiem. Powinno się umieścić kryjówkę, którą może być połówka orzecha kokosowego/kawałek doniczki lub jakikolwiek element ceramiczny (np. grota) – do dostania w sklepie zoologicznym. Na dno kładziemy niewielką miseczkę z wodą. Mimo, że nie jest ona konieczna, to może być pomocna, gdy hodowca zapomni o utrzymaniu prawidłowej wilgotności w terrarium. Jako wystrój możemy stosować roślinki sztuczne (gdyż żywe zostaną szybko połamane i zniszczone). Chyba, że mamy do dyspozycji roślinki o twardych łodygach i liściach. W celu zapobiegnięcia grzybicy lub inwazji roztoczy należy usuwać resztki pokarmowe w terrarium, pozostałe po posiłku zwierzęcia.

Żywienie

Młode można karmić pinkami, larwami mącznika młynarka, czy też muchami lub malutkimi świerszczami. Większym osobnikom podajemy karaczany, większe świerszcze, a czasem nawet oseska mysiego (lecz nie za często).

Rozpoznawanie płci

Można tego dokonać analizując wylinkę. Dorosłe samce posiadają haczyki i bulbusy. Samiec jest mniejszy i smuklejszy od samicy.

Rozmnażanie

Do kopulacji dopuszczamy dorosłe osobniki, po napełnieniu się samca. Jeżeli nie mamy pewności, że kopulacja się udała, można spróbować ją ponowić. Przed zbliżeniem, pająki należy dobrze nakarmić, wtedy jest mniejsza szansa, że samiec stanie się posiłkiem samicy. Po udanej kopulacji, po około 50-60 dniach samica składa kokon, z którego po około 2 miesiącach wykluwają się nimfy. Kopulacja zwykle nie sprawa problemów. Nimfy I potrzebują około 7-10 dni czasu na przejście kolejnej wylinki. Stają się wtedy nimfami II. Na przejście kolejnej wylinki potrzebują zazwyczaj około 20-30 dni. Wówczas stają się już młodymi pajączkami. Jak ogromna większość pająków, Nhandu coloratovillosus jest zwierzęciem, które należy hodować pojedynczo w terrarium, gdyż pojawia się u nich kanibalizm, dlatego gdy nimfy II przejdą wylinkę, należy przenieść je osobno do pudełeczek po kliszy, które starczą im za mieszkanie do około 3 wylinki. Wówczas należy pomyśleć o większym lokum, dostosowanym do rozmiarów zwierzaka.

Uwagi hodowlane

Pająki wykształciły dwie strategie obrony przed napastnikami. Jedne używają jadu i szybkości, inne wyczesywują parzące włoski z odwłoka. Nhandu coloratovillosus niewątpliwie zalicza się do tych drugich. Generalnie jest to ptasznik o łagodnym usposobieniu, choć trafiają się osobniki agresywne. Rzadko jednak próbuje kąsać i najczęściej atakuje właśnie włoskami. Mimo, że jego jad nie stanowi potencjalnego zagrożenia dla człowieka i jest dość słaby, należy traktować to zwierzę z należytym respektem (odradzam brania na rękę). W przypadku ewentualnego ukąszenia, należy zażyć wapno, nie wykonywać męczących czynności i czekać. W żadnym wypadku nie pić alkoholu.

Andrzej Prokop

Literatura

Chov Sklipkani, Własne doświadczenia.