Paraphysa parvula

Odkrywca: 1903 Pocock; 1984 Legendre i Calderón Rok: 1903 - klasyfikacja na podstawie samca; 1984 - opisanie na podstawie samicy Nie wymaga rejestracji Paraphysa parvula

Pozostałe [1]	Nazwa łacińska:	Paraphysa parvula
	Synonimy:	Phryxotrichus parvulus; Phrixotrichus parvulus
	Występowanie:	Na wolności występuje w zachodniej części Chile.
	Wygląd:	Podstawowym ubarwieniem tego ptasznika jest brąz. Tarczka grzbietowa jest jaśniejsza, z lekkim miedzianym połyskiem. Na kończynach znajdują się słabo widoczne, jaśniejsze paseczki. Odwłok i kończyny porośnięte są rzadkimi, dłuższymi włoskami o jaśniejszym zabarwieniu.
	Biotop:	W naturze zamieszkuje dość suche, kamieniste, rzadko porośnięte roślinami tereny.
	Wielkość samicy:	Dorasta do około 5 cm ciała.
	Aktywność:	O świcie i w dzień
	Siła jadu:	Słaby jad (porównywalny z jadem pszczoły)
	Środowisko życia:	Naziemny
	Temperatura °C:	Optymalna temperatura dla tego gatunku to 26-8°C w dzień z minimalnymi spadkami w nocy.
	Wilgotność %:	Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 60-80%.
	Typ terrarium:	Stepowe
	Wielkość terrarium:	20x20x20cm
	Terrarium:	Jako podłoże można zastosować substrat kokosowy lub torf. Na kryjówkę nadaje się kawałek kory.
	Temperament:	Łagodny
	Szybkość ruchu:	Umiarkowanie szybki
	Włoski parzące:	Brak informacji
	Rozmnażanie:	Dojrzałe samce mają na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), a na przedniej, najdłuższej parze kończyn krocznych haczyki.
	Opis:	Paraphysa parvula