Poecilotheria formosa
Rodzaje ptaszników [68]
Fot. 1 Samica 5.5cm DC
Fot. 2 Samica 5.5cm DC
Pozostałe [14]
|
Nazwa łacińska: |
Poecilotheria formosa |
Synonimy: |
- | |
Aktywność: |
Nocna | |
Siła jadu: |
Silny jad | |
Środowisko życia: |
Nadrzewny | |
Typ terrarium: |
Tropikalne | |
Wielkość terrarium: |
10x10x10cm | |
Temperament: |
Agresywny | |
Szybkość ruchu: |
Powolny | |
Opis: |
Poecilotheria formosa | |
Polecany dla: |
Zaawansowany |
Gatunek sklasyfikowany w 1899 roku przez Pocock’a, na podstawie samicy. Na wolności występuje w północnych Indiach.
Nazwa angielska: Salem ornamental Tarantula, Salem Ornamental black and white tarantula.
Dorasta do 6-7 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami mierzy około 17-18 cm. Samica żyje 10-12 lat, samiec do roku po ostatnim linieniu (przeważnie 6 do 8 miesięcy).
Jest to ptasznik, mający najjaśniejsze ubarwienie z wszystkich Poecilotheria. Tarczka grzbietowa jest szaro-brązowa, z czarnym ornamentem w kształcie rozmytej gwiazdy. Odwłok jest szaro zielony z biało-brązowym pasem od którego odchodzą słabo widoczne, ukośne kreseczki. Kończyny są naprzemiennie paskowane, szaro-biało-brązowawe. Przy dobrym oświetleniu i na niektórych zdjęciach na ciele pająka widoczny jest fioletowy połysk. Odnóża są dość mocno owłosione, jak na ptasznika z rodzaju Poecilotheria. Od spodu ciało ptasznika jest czarne. Na kończynach znajdują się naprzemiennie rozmieszczone, czarne i żółtawe pasy.
Poecilotheria formosa występuje w dwóch odmianach barwnych – jasnej i ciemnej. W formie jasnej ciało pająka przybiera jasnoszarą, prawie białą barwę. Tylko końcówki stóp i wzgórek z narządem wzroku są czarne. Pas na odwłoku jest słabo zaznaczony, nawet u samic.
Wymiary terrarium dla dorosłej samicy to 30/40/30 cm (dł./wys./szer.). Oczywiście, może być też większe. Wsypujemy do niego 5-centymetrową warstwę podłoża (torfu lub substratu kokosowego). Konieczne są gałęzie i kawałek kory – pająk użyje ich jako podstawy do budowy pajęczynowo-torfowego gniazda. Optymalna temperatura dla tego ptasznika to 30°C w dzień, z nocnymi spadkami do 22°C. Wilgotność powinna utrzymywać się na poziomie 70-75%.
Dojrzały samiec ma na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), nie posiada natomiast haczyków na przedniej parze kończyn krocznych. Jest mniejszy i mniej wyraziście ubarwiony, niż samica. Na jego ciele widoczny jest słaby, fioletowawy połysk. Przed wpuszczeniem samca do terrarium samicy należy oba pająki dobrze nakarmić. Czasami zdarza się, że pajęczyca zaatakuje i pożre swojego partnera.
Pajączki po 1 wyl. są spore – mierzą około 1,5 cm wraz z odnóżami. Z każdym linieniem są dwa razy większe. Karmimy je muchami, larwami mącznika młynarka i małymi świerszczami. Podrostki i dorosłe osobniki chętnie polują na duże świerszcze, karaczany i szarańczę. Dorosłym samicom można od czasu do czasu podać małą mysz.
Dysponuje dość silnym jadem, szybko biega i doskonale skacze. Nie nadaje się dla początkujących.
Autor: Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
F. Kovarik, Chov sklipkanu, 2001;
E. Bruins, Encyklopedia terrarystyki, 2003;
P. Pastor, M. Kovac, AQUATERA, r. VIII, nr 4, 2002;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 2, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, 2000-2005;
Rick C. West, www.birdspiders.com
www.poecilotheria.com
www.cyriocosmus.com
www.zoonen.com
www.giantspiders.com
www.minaxtarantulas.net
http://geagallerie.free.fr/galerie6.htm
@ UWAGA KATALOG W BUDOWIE! INFORMACJE ZAWARTE W TABELACH MOGĄ BYĆ JESZCZE NIE POPRAWNE. ZDJĘCIA SĄ AKTUALNE.
Modyfikacja 2020-10-18 03:57
