Pterinochilus murinus - ptasznik słoneczny
Rodzaje ptaszników [68]
Fot. 1 Pterinochilus murinus „classic” - samica 4cm DC
Fot. 2 Pterinochilus murinus „classic” - samica 4cm DC
Fot. 3 Pterinochilus murinus „usambara”
Podrostek L6
Fot. 4 Pterinochilus murinus „usambara”
Podrostek L6
Fot. 5 Pterinochilus murinus „usambara”
Podrostek L6
Fot. 6 Pterinochilus murinus „usambara”
Podrostek L6
Fot. 7 Pterinochilus murinus
Fot. 8 Pterinochilus murinus. Dopuszczanie.
Pozostałe [3]
|
Nazwa łacińska: |
Pterinochilus murinus |
Nazwa polska: |
 Ptasznik słoneczny |
|
Nazwa angielska: |
 Mombasa Golden Starburst |
|
Synonimy: |
Harpactira elevata | |
Występowanie: |
Występuje w Angoli, Kenii, Mozambiku, Tanzanii, Ugandzie i Zambii | |
Wygląd: |
Barwa podstawowa to żółtobrązowy, na tle którego występują nieregularne czarne plamy. Głowotułów w promieniste czarne i żółtawe pasy. Barwa gatunku jest zmienna - zdarzają się osobniki jaskrawo pomarańczowe (tzw. "Red form", czy też „usambara”) jak i jasnobrązowe lub oliwkowe. Nie ma różnic w ubarwieniu samic i samców. Młode są czarne z pomarańczowym odwłokiem. Ubarwienie dorosłych osobników pojawia się około 5-6 wylinki. | |
Biotop: |
W naturze adaptuje na kryjówkę głębokie nory po małych ssakach. Spotykany jest również na sawannach, gdzie buduje gniazda między kamieniami. | |
Wielkość samca: |
Około 3cm DC | |
Wielkość samicy: |
5 - 6cm DC | |
Aktywność: |
Nocna | |
Siła jadu: |
Silny jad | |
Środowisko życia: |
Naziemny | |
Temperatura °C: |
W dzień 26-30°C, w nocy 24-26°C | |
Wilgotność %: |
40-70% | |
Typ terrarium: |
Pustynne | |
Wielkość terrarium: |
25x25x30cm | |
Terrarium: |
Podłożem może być lekko wilgotny torf lub substrat kokosowy. Można włożyć kawałek kory, korzenia lub gałęzi - pająk oplecie go siecią i zrobi sobie odpowiednią dla niego kryjówkę. | |
Temperament: |
Agresywny | |
Szybkość ruchu: |
Szybki | |
Ciekawostki: |
Zaniepokojony błyskawicznie przyjmuje postawę obronną i wydaje syczące dźwięki za pomocą narządów strydulacyjnych. To znak gotowości do ataku. Należy się wtedy wycofać z terytorium pająka. | |
Rozmnażanie: |
Samica wplata kokon w ścianki pajęczynowego gniazda (około 1-2 miesiące po kopulacji) i bardzo agresywnie go broni. Potrafi tak ukryć młode, że czasami nawet doświadczony hodowca zauważa potomstwo dopiero wtedy, kiedy się rozejdzie po terrarium. Najlepszym znakiem tego, że samica wytworzyła kokon jest jej gwałtowne schudnięcie. | |
Liczba jaj: |
100 - 200 sztuk | |
Uwagi: |
Pająk bardzo szybki, agresywny i pobudliwy, dysponujący silnym jadem, niebezpiecznym dla człowieka. Nie nadaje się dla ludzi, którzy dopiero zaczynają przygodę z terrarystyką. | |
Opis: |
Pterinochilus murinus - ptasznik słoneczny | |
Polecany dla: |
Zaawansowany |
Informacje ogólne
1. Nazwa łacińska
Pterinochilus murinus
2. Nazwa polska
Ptasznik słoneczny
3. Nazwy handlowe
Mombasa Golden Starburst, Harpactira elevat, Pterinochilus spinifer, Pterinochilus mammillatus, Pterinochilus vosseleri, Pterinochilus hindei
4. Środowisko życia
Ptasznik naziemny
5. Występowanie
Angolia, Bostwana, Kenia, Namibia, Mozambik, Tanzania, Uganda, Zambia, Zimbawe.
1. Nazwa łacińska
Pterinochilus murinus
2. Nazwa polska
Ptasznik słoneczny
3. Nazwy handlowe
Mombasa Golden Starburst, Harpactira elevat, Pterinochilus spinifer, Pterinochilus mammillatus, Pterinochilus vosseleri, Pterinochilus hindei
4. Środowisko życia
Ptasznik naziemny
5. Występowanie
Angolia, Bostwana, Kenia, Namibia, Mozambik, Tanzania, Uganda, Zambia, Zimbawe.
6. Wygląd
Ptasznik ten występuje w kilku odmianach barwnych:
Odmiana zwykła: karapaks ptasznika jest koloru żółto-brązowego z czarnymi liniami odchodzącymi promieniście. Odwłok pająka jest żółto brązowy z charakterystycznymi kropkami. Odnóża ptasznika są żółto-pomarańczowe.
Orange form: karapaks ptasznika jest żółto-pomarańczowyz charakterystycznymi ciemnymi pasami. Odwłok jest ciemnopomarańczowy z charakterystycznymi czarnymi kropkami. Odnóża pająka są czerwono-pomarańczowe.
Usambara/Usumbara: barwa rdzawoczerwona
Red form: od orange form i usambara różni się tylko odcieniem.
Kalahari form: karapaks ptasznika jest ciemno granatowy przechodzący w czerń, na którym na którym znajdują się jasne linie charakterystyczne dla gatunku. Czarny odwłok pokryty jest jasnymi kropkami. Odnóża pająk są czarne, momentami wpadające w ciemny granat.
Dark form: karapaks ptasznika jest szary z czarnymi pasami. Odwłok również barwy szarej z charakterystycznymi dla gatunku plamami. Odnóża koloru czarnego, siwego, bądź ciemno- szarego.
Ptasznik średnich rozmiarów (samica 5-6cm DC, samiec 4,5-5 cm DC)
Informacje hodowlane
1. Wielkość terrarium
20x30x20cm
2. Temperatura
W dzień 25-30 stopni Celsjusza. W nocy 22-23 stopnie Celsjusza. Nie zaobserwowano negatywnego wpływu na wzrost i rozmnażanie tego pająka w temperaturze pokojowej (20-21 stopni Celsjusza).
3. Wilgotność
40-60%
4. Rozród w hodowli
Prosty. Samica nie jest agresywna w stosunku do samca, możemy się nawet pokusić o pozostawienie samca na kilka dni w terrarium przy zapewnieniu odpowiedniej ilości kryjówek i wielkości terrarium. Samica składa kokon od 1 do 4 miesięcy od kopulacji. Samica nie nosi kokonu, wlepia go w ścianę gniazda. Młodych w kokonie jest od 60 do 200.
5. Temperament
Szybki i agresywny ptasznik. Częściej atakuje niż ucieka.
6. Dostępność w handlu
Łatwo dostępny.
Ptasznik ten występuje w kilku odmianach barwnych:
Odmiana zwykła: karapaks ptasznika jest koloru żółto-brązowego z czarnymi liniami odchodzącymi promieniście. Odwłok pająka jest żółto brązowy z charakterystycznymi kropkami. Odnóża ptasznika są żółto-pomarańczowe.
Orange form: karapaks ptasznika jest żółto-pomarańczowyz charakterystycznymi ciemnymi pasami. Odwłok jest ciemnopomarańczowy z charakterystycznymi czarnymi kropkami. Odnóża pająka są czerwono-pomarańczowe.
Usambara/Usumbara: barwa rdzawoczerwona
Red form: od orange form i usambara różni się tylko odcieniem.
Kalahari form: karapaks ptasznika jest ciemno granatowy przechodzący w czerń, na którym na którym znajdują się jasne linie charakterystyczne dla gatunku. Czarny odwłok pokryty jest jasnymi kropkami. Odnóża pająk są czarne, momentami wpadające w ciemny granat.
Dark form: karapaks ptasznika jest szary z czarnymi pasami. Odwłok również barwy szarej z charakterystycznymi dla gatunku plamami. Odnóża koloru czarnego, siwego, bądź ciemno- szarego.
Ptasznik średnich rozmiarów (samica 5-6cm DC, samiec 4,5-5 cm DC)
Informacje hodowlane
1. Wielkość terrarium
20x30x20cm
2. Temperatura
W dzień 25-30 stopni Celsjusza. W nocy 22-23 stopnie Celsjusza. Nie zaobserwowano negatywnego wpływu na wzrost i rozmnażanie tego pająka w temperaturze pokojowej (20-21 stopni Celsjusza).
3. Wilgotność
40-60%
4. Rozród w hodowli
Prosty. Samica nie jest agresywna w stosunku do samca, możemy się nawet pokusić o pozostawienie samca na kilka dni w terrarium przy zapewnieniu odpowiedniej ilości kryjówek i wielkości terrarium. Samica składa kokon od 1 do 4 miesięcy od kopulacji. Samica nie nosi kokonu, wlepia go w ścianę gniazda. Młodych w kokonie jest od 60 do 200.
5. Temperament
Szybki i agresywny ptasznik. Częściej atakuje niż ucieka.
6. Dostępność w handlu
Łatwo dostępny.
Pająk z racji na silny jad, szybkość, agresje i nieprzewidywalność polecany jest hodowcom z doświadczeniem z szybkimi gatunkami ptaszników. Pająk plecie duże ilości pajęczyny.
Opracowanie Przemysław Łuczak
Bibliografia
Pocock, R.I. 1897.On the spiders of the suborder Mygalomorphae from the Ethiopian Region, contained in the collection of the British Museum. Proceedings of the Zoological Society of London 1897: 724-774. [p. 753, pl. 43, f. 4].
BERTHOULY, R. 1997. Note sur l'élevage de PTERINOCHILUS sp. "Usumbura" (Mygalomorpha, Theraphosidae, Harpactirinae). Arachnides 35.
Blauman, R.M. 1997A. Pterinochilus, the petite terrorists. Forum Magazine of the American Tarantula Society 6(3): 81-84.
Blauman, R.M. 1997B. From the dark continent Pterinochilus sp. "Usambara." Forum Magazine of the American Tarantula Society 6(5) 150-152 begin_of_the_skype_highlighting 6(5) 150-152 end_of_the_skype_highlighting.
Carpenter, P. 1993. Pterinochilus murinus. Journal of the British Tarantula Society 8(3): 26-27.
Charpentier, P. 1993. Pterinochilus murinus: morphology, biology, behaviour. Exothermae 1(2): 1-72.
DANEL, C. 1995. Observation réalisée ? partir d'une mue problématique chez PTERINOCHILUS murinus. Arachnides 24.
Ezendam, T. 1997. Pterinochilus murinus. Tijdschrift van Vogelspinnen Vereniging Nederland 5(17).
FRenay, J. 1999. Pterinochilus murinus. Tijdschrift van Vogelspinnen Vereniging Nederland 7(25).
Gallon, R. 1994. Murinus on the run. Journal of the British Tarantula Society 10(1): 21-23.
Gallon, R.C. & R. Gabriel. 2000. Notes on the breeding and maintenance of Pterinochilus murinus in captivity. Journal of the British Tarantula Society 16(1): 15-20.
Knaar, N. 1997. Pterinochilus murinus Pocock, 1897 und Ceratogyrus darlingi Pocock, 1897. Arachnol. Mag. 5(9): 10-11.
Layzell, J. 1990. Mites on P. murinus. Journal of the British Tarantula Society 6(2): 16.
O?Leary, C. 1989. Observations of Pterinochilus murinus. Journal of the British Tarantula Society 5(1): 21.
Pedersen, D. 2004. Notes on Pterinochilus murinus Pocock, 1897. Journal of the British Tarantula Society 20(1): 5-6.
RISSER, S. 1991. Régénération de pattes chez Pterinochilus murinus. Arachnides 10.
ROSS, L.K. 2001. Africa's ultimate theraphosid opportunist: Pterinochlilus murinus 'Usambara' baboon the red color form. Invertebrates-Magazine 0(1): 4-11.
Schiejok, E.D. 2001. Haltung von Pterinochilus mamillatus Strand, 1906. Arachnol. Mag. 9(7/8): 11-12.
Smith, A.M. 1988. Species file: Pterinochilus murinus Pocock, 1897. Journal of the British Tarantula Society 3(4): 4-10.
Vuong, C.T. 1992. Fiche d?Elevage: Pterinochilus murinus. Arachnides 13.
Wendt, I & T. Raab. 2005. Die Gattung Pterinochilus (Araneae: Theraphosidae: Harpactirinae), mit Hauptaugenmerk auf Pterinochilus murinus POCOCK, 1897. ARACHNE 10(3): 13-23.
@ UWAGA KATALOG W BUDOWIE! INFORMACJE ZAWARTE W TABELACH MOGĄ BYĆ JESZCZE NIE POPRAWNE. ZDJĘCIA SĄ AKTUALNE.
Modyfikacja 2020-04-21 23:44
