Ceratogyrus darlingi
Pozostałe [3]
|
Nazwa łacińska: |
Ceratogyrus darlingi |
Nazwa angielska: |
 African Horned Tarantula |
|
Synonimy: |
Ceratogyrus bechuanicus, Ceratogyrus schultzei | |
Występowanie: |
Zimbabwe, Mozambik, Zambia, RPA, Namibia | |
Wygląd: |
W ubarwieniu dominuje kolor szary taki też jest odwłok, pokrywają go czarne oraz brązowe cętki. Karapaks na środku posiada bardzo charakterystyczny dla tego gatunku wyrostek tzw. Róg który pochylony jest w kierunku odwłoka, od którego promieniście odchodzą na przemian czarne i szare pasma. Odnóża masywne. Uda czarne lub ciemnoszare, dalsze człony odnózy jaśniejsze. Jak u innych Ceratogyrus występuje wokół oczu charakterystyczne czarne znamię w kształcie litery "U". | |
Odmiany barwne: |
Brak informacji na ten temat. | |
Biotop: |
Tereny półpustynne, skąpo porośnięte trawą | |
Wielkość samca: |
3.5 - 5cm DC | |
Wielkość samicy: |
5-6cm DC | |
Długość życia: |
12-15 lat | |
Aktywność: |
O zmierzchu i w nocy | |
Siła jadu: |
Silny jad | |
Środowisko życia: |
Naziemny | |
Temperatura °C: |
W dzień 27-30°C, w nocy 24-26°C | |
Wilgotność %: |
50-60% | |
Typ terrarium: |
Stepowe | |
Hodowla grupowa: |
Brak informacji na temat hodowli grupowej | |
Wielkość terrarium: |
25x25x30cm | |
Temperament: |
Agresywny | |
Szybkość ruchu: |
Szybki | |
Rozmnażanie: |
Rozmnażanie u tego gatunku jest bardzo łatwe. Osobniki obu płci przed dopuszczeniem powinno się dobrze odkarmić. Do kopulacji dochodzi zwykle bardzo szybko. Samica na ogół nie przejawia agresji w stosunku do samca. Po około 2-3 miesiącach od kopulacji samica wytwarza kokon, który wbudowuje w sieć swojego gniazda. Po około miesiącu w kokonie pojawiają się nimfy I. Następnie po upływie 1-2 tygodni przeobrażają się na nimfy II, a kolejnych 3-4 tygodniach na L1 | |
Liczba jaj: |
100-300 | |
Uwagi: |
Gatunek cechujący się dużo agresją i posiadający silny jad. Nie ma włosków parzących, co sprawia że jego jedyną formą obrony jest ugryzienie. Osoba decydująca się na hodowle tego gatunku, powinna posiadać duże doświadczenie w hodowli ptaszników. | |
Opis: |
Ceratogyrus darlingi | |
Polecany dla: |
Początkujący |
Ceratogyrus darlingi (Pocock, 1897)
Nazwa
Ceratogyrus darlingi lub w nazewnictwie angielskim Rear Horned Baboon
Informacje ogólne:
Samica dorasta najczęściej do 6-6,5cm, samiec znacznie mniejszy i smuklejszy, osiąga rozmiary do około 5 cm. W ubarwieniu dominują odcienie szarości. Odwłok popielaty, z czarnymi i brązowymi plamkami, które razem tworzą charakterystyczną mozaikę. Na karapaksie znajduje się czarny róg, od którego promieniście odchodzą na przemian brązowe, czarne i szare pasma. Odnóża masywne, uda z wierzchu ciemnoszare i jaśniejsze pod spodem. Dalsze człony odnóży najczęściej jednolicie popielate. Wokół oczu występuje bardzo charakterystyczna czarna plamka w kształcie odwróconej literki "U". Jest to ptasznik długowieczny, a samica nierzadko żyje 15-20 lat. Samce żyją do roku po ostatniej wylince. Tempo wzrostu i dojrzewania dość szybkie.
Występowanie w naturze:
Zimbabwe i okolice Mozambiku. Jest to zwierzę sucholubne i jego biotopem są najczęściej suche sawanny, gdzie kopie norki, w których w dzień chroni się przed wysokimi temperaturami (nie jest to jednak ptasznik typowo podziemny), a w nocy wychodzi polować.
Charakterystyka:
Mimo, że jest to gatunek bardzo agresywny i pobudliwy, to zaniepokojony woli schować się do swojej kryjówki. Nie należy go wówczas niepokoić, gdyż zwykle wtedy następuje szybki atak. Jad tego ptasznika jest dość silny. U Ceratogyrusów i Pterinochilusów LD50 jest wyliczone na około 0,1mg/kg. Śmierć gryzoni potraktowanych jadem następowała wskutek porażenia i upośledzenia mięśni oddechowych. W przypadku podawania mniejszych dawek niż letalna, badane zwierzęta dość szybko powracały do zdrowia. U człowieka po ukąszeniu występuje silny, promieniujący ból. W poważnych przypadkach może dojść do zawrotów głowy, podwyższenia temperatury lub wymiotów. Nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka, co jest istotną informacją dla alergików.
Dymorfizm płciowy i rozmnażanie:
Widoczny u dojrzałych osobników. Samce zwykle smuklejsze, posiadają ciemniejsze ubarwienie od samic. Na przednich odnóżach występują haczyki służące przytrzymywaniu samicy podczas kopulacji oraz bulbusy na nogogłaszczkach. Rozmnażanie może być trudne ze względu na niewielką ilość osobników dostępnych w handlu. Najchętniej kopulują 3-4-letnie samice, które przed parzeniem obficie karmimy. Rzadko wówczas przejawiają agresję w stosunku do partnera. Jeżeli parzenie zakończyło się pomyślnie, samica składa kokon po 1-1,5 miesiąca, w którym znajduje się około 150-200 jaj. Nimfy wykluwają się po około 20 dniach.
Andrzej Prokop
