Poecilotheria rufilata

Gatunek opisany w 1899 roku przez Pocock’a. Na wolności zamieszkuje południowe Indie. Jest to bardzo piękny ptasznik, według mnie jeden z piękniejszych z rodzaju Poecilotheria. Angielskie nazwy tego gatunku to Redslate tarantula, Slate red ornamental tarantula.

Dorosłe samce dorastają do 5 cm ciała, z rozpostartymi odnóżami do 14-17 cm. Samice są większe, dorastają do 7-8 cm, z rozpostartymi odnóżami nawet do 20 cm. Samica żyje 10-12 lat. Gatunek ten aktywny jest nocą.

Dorosłe samce i samice różnią się ubarwieniem, chociaż przed osiągnięciem dojrzałości płciowej widoczne są różnice zewnętrzne – około 9-10 wylinki wzór na odwłoku samicy jest żółtawy, a samiec ma ten wzór czarny. Podstawową barwą tego gatunku jest ciemna zieleń wpadająca w oliwkę. Przez tarczkę grzbietową i odwłok samicy przebiega piękny, żółto-zielony ornament. Po bokach odwłoka znajduje się po kilka czarnych i brązowych kreseczek. Odnóża są długie, oliwkowozielone z żółtawymi plamkami; porośnięte są one rzadkimi, fioletowymi włoskami. Spodnia strona odnóży jest intensywnie żółta u obu płci. Na kończynach od spodniej strony można zauważyć ciemnoniebiesko opalizujący pasek. Od spodu ciało Poecilotheria rufilata jest czarne, kończyny naprzemiennie paskowane na żółto i czarno. Stopy opalizująco zielone, otwór gębowy otoczony czerwonymi włoskami. Dojrzałe samce mają na nogogłaszczkach narządy kopulacyjne (tzw. bulbusy), nie posiadają natomiast haczyków na przedniej parze odnóży. Również są oliwkowozielone, z fioletowym połyskiem, ale nie mają wzoru na odwłoku (bądź jest on słabo widoczny) i odnóżach. Nasada kłów jadowych i bulbusy porośnięte są czerwonawymi włoskami. Małe pajączki od pierwszej wylinki są ładnie ubarwione i dość podobne do pozostałych gatunków z rodzaju Poecilotheria. Około 3-4 wylinki pojawiają się na odwłoku charakterystyczne ciemne paseczki.

Terrarium powinno mieć wymiary 30/30/40 cm (dł./szer./wys.). Wygodnym podłożem jest substrat kokosowy lub torf. W terrarium powinny znaleźć się gałęzie, których ptasznik użyje jako podstawy do budowy kryjówki. Można tam także włożyć podłużny kawałek kory. Ptasznik ten buduje gniazdo najczęściej tuż przy podłożu. Odpowiednia temperatura dla tego gatunku to 25-30 stopni, a wilgotność powinna utrzymywać się około 80%.

Ptasznikom podajemy wszelkie owady i ich larwy. Dorosłym samicom można podać raz na jakiś czas oseska mysiego. W naturze, oprócz owadów, pożera także mniejsze jaszczurki.

Przed dopuszczaniem należy oba pająki obficie nakarmić – samica może być agresywna w stosunku do samca. Samiec gotowość do kopulacji oznajmia głośnym bębnieniem w ścianki terrarium. Jeżeli jego partnerka jest gotowa, odpowiada mu tym samym. Samca wpuszczamy do terrarium jego przyszłej partnerki. Jeżeli pająki są gotowe do kopulacji, zaczynają uderzać w ścianki terrarium przednimi kończynami. Taki rytuał powtarza się nierzadko przez kilka lub kilkanaście dni. Zainteresowaną sobą parę możemy zostawić razem na cały czas łączenia. 

Poecilotheria rufilata to ptasznik, który dysponuje dość mocnym jadem. Przy manipulowaniu w jego terrarium należy uważać, ponieważ większość osobników bywa agresywna, jednak raczej uciekają, niż atakują. Poza tym pająki te są szybkie i bardzo dobrze skaczą. Nie wyczesuje włosków parzących z odwłoka. Nie nadaje się dla początkujących. 

Autor: Awikularia
Literatura:
F. Kovarik, Sklipkani, 1998;
P. Pastor, M. Kovac, Vtackare rodu Poecilotheria, AQUTERA, r. VIII;
H. J. Peters, Tarantulas of the world, Kleiner Atlas der Vogelspinnen, cz. 2, 2000;
N. I. Platnick, The World Spider Catalog, Version 5.5;
Rick C. West, www.birdspiders.com;
www.poecilotheria.com;
www.cyriocosmus.com;
Własne doświadczenia.